Mijn hele leven heb ik nooit gekund wat andere mensen konden, maar de reden bleef lang onduidelijk
Hallo, ik ben Sandra Schouten en ben 40 jaar. Ik woon samen met Robert Kilsdonk en mijn zoon van 19 jaar. Mijn hele leven heb ik nooit gekund wat andere mensen konden, maar de reden bleef lang onduidelijk. In 2006 kreeg ik èindelijk de diagnose van pulmonale hypertensie, met als gevolg: aan het permanent infuus en langzaam steeds minder kunnen. Toen ook op de transplantatielijst gekomen, wat is dat zwaar. Maar de keuze was leven of dood en ik wou graag voor mijn gezin blijven leven.
In 2020 op 29 juni kreeg ik telefoon dat er een stel longen voor mij was. Dus dezelfde avond nog naar het ziekenhuis voor allemaal testen. De volgende dag was het afscheid nemen van de familie en de operatie in. Ik heb een prachtig stel longen mogen ontvangen en daarmee mocht ik na 3 en een halve week weer naar huis, omdat het zo goed ging.
3 maanden na transplantatie kreeg ik over de Transplantoux van mijn arts te horen. Aangezien ik al fietste met mijn partner in mijn ziektetijd, vond ik het meteen een uitdaging om het zelf ook te gaan doen. Eigenlijk wilde ik hem al in 2021 gaan fietsen, maar dit mocht niet van mijn arts: was te snel. Nadat het evenement vanwege corona toch werd verschoven naar 2022, ben ik er meteen voor gegaan.
Ik ga hem rijden samen met mijn partner en mijn arts. Èn ga hem rijden voor mijn donor, die ik heel erg dankbaar ben.
Op weg naar de Mont Ventoux is mijn partner mijn steun en toeverlaat. Hij zoekt voor ieder probleem naar een oplossing. Mensen in mijn omgeving en op de club zijn motiverend, wat mij enthousiast maakt. Ook op de sportschool, waar ik al vele jaren kom, krijg ik veel steun. De eigenaresse heeft mij letterlijk in ziekte en gezondheid bijgestaan en mij gemotiveerd alles eruit te halen. Na transplantatie heeft ze mij er snel weer bovenop gekregen. Ook bij deze beklimmingsuitdaging heeft ze mij geholpen bij de training.
Na mijn transplantatie heb ik nog wel ups en downs gehad, zowel lichamelijk als geestelijk. Vanwege deze uitdaging moest ik goed op mezelf gaan letten, wat er aan heeft bijgedragen, dat ik weer uit mijn dal kon komen. Dit was ook mijn doel voor de uitdaging en die is nu dus al geslaagd: heel blij mee. Mentaal ben ik veel sterker geworden en heb er ook fysiek een gezonde levensstijl aan overgehouden. Al heb ik af en toe ook wel een terugval, zoals slechte dingen eten, maar daar zijn we mens voor. Het leven is 1 grote oefening en je moet blijven proberen. Ik voel me bijzonder dat mensen mij zo steunen en ben daar heel erg blij mee. Mijn doel hierna is in beweging blijven, gezond eten en vooral genieten van het leven.
