
Voordat ik over ons fietsavontuur begin wil ik mijzelf even (kort) voorstellen.
Ik ben Albert de Graaf en heb ik in 1998 de diagnose PSC gekregen. In eerste instantie had ik weinig klachten echter met het vorderen van de jaren nam de vermoeidheid toe. In 2003 leidde dit ertoe dat ik voor 25% werd afgekeurd. De laatste jaren was ik zo vermoeid dat werken niet meer ging, mijn sociaal leven was stapje voor stapje ingeleverd en het sporten ging helaas ook niet meer. In deze laatste jaren volgden meerdere ziekenhuis bezoeken elkaar op voor onder andere een inwendige bloeding, verwardheid en het vasthouden van vocht. In augustus 2013 had ik genoeg punten om op de wachtlijst te komen, in februari 2014 mijn eerste oproep, helaas ging dit door omdat bij nadere inspectie de donorlever niet goed genoeg was. In september 2014 een tweede oproep, gelukkig bleek dit een goede donorlever te zijn, ik ging onder het mes op 18 september.
Toen ik bijkwam uit de narcose had ik gelijk het gevoel een ander energie niveau te hebben, vergelijkbaar met het niveau van toen ik een jaar of dertig was. Het herstel ging voorspoedig en na twee weken kon ik alweer naar huis. Thuis ging ik aan de slag om weer in conditie te komen, dit deed ik met behulp van de hometrainer, lekker trappen. Hierbij ontstond het idee om de Elfstedentocht te gaan fietsen, fries als ik ben. Via een vriend van mij kon ik aan 25 kaarten komen.
Samen met lotgenoot Erik Wijtsma zijn we aan de slag gegaan met het doel van deze fiets Elfstedentocht, namelijk aandacht voor het donorschap en mensen te laten zien wat weer mogelijk is na een geslaagde transplantatie, hopende dat mensen hierdoor zich laten registreren als donor. We stelden een groep samen van 6 getransplanteerden ( via de Kilimanjaro groep ), Mieke Pape (longen),Mark Kroes (stamcel), Hans Noordenbos (nier), Arjan Haken, Erik Wijtsma, Albert de Graaf (allen lever), aangevuld met familie en vrienden, in totaal 26 personen. Om bovenstaande doel te realiseren moesten we de publiciteit gaan zoeken. Zo gezegd zo gedaan, met als gevolg een artikel in het Sneeker Nieuwsblad, de Leeuwarder Courant en Dagblad van het Noorden. Tevens had Omrop Fryslan interesse, vanaf 16 april tot vorige week hebben ze iedere week een getransplanteerde geïnterviewd. Op de dag zelf wilden ze ook aandacht geven aan ons fietsavontuur.
Op 25 mei om 5.16 uur zijn we met zijn allen gestart in Bolsward, gekleed in fel roze gekleurde donorshirts ( gesponsord door Craft ), gelijk bij de start hadden we ons eerste interview met Omrop Fryslan. We vertrokken in de schemer richting Harlingen, hierna was Franeker aan de beurt, in Dokkum hadden we reeds 77 km afgelegd, we fietsten een lekker tempo en een ieder kon het bijbenen. Vlak voor Leeuwarden onze tweede interview, ditmaal met een kamera erbij. Vanaf Leeuwarden hoorden we steeds vaker mensen langs de kant roepen, “He, daar is die donorgroep “, dit dankzij alle publiciteit. Na een tweede keer in Bolsward te zijn geweest kwamen we via Sneek in IJlst terecht. Mijn woonplaats en moment om met zijn allen goed en gezellig te gaan eten. We hadden nu reeds 153 km weggetrapt en dus hongerig. Na een goed maal zijn we weer op de fiets gestapt, een drietal had aangegeven liever een tempootje lager te gaan fietsen en in goed overleg is dan ook besloten om in twee groepen te splitsen, een 3tal en 23tal. Na de maaltijd gingen we vol goede moed weer op pad, sommigen begonnen al wat pijntjes her en der te voelen, in Sloten kwamen we wederom voor de kamara en werden we weer geïnterviewd. Vanaf Oudemirdum moesten we tegen de wind in via de IJsselmeerdijk richting Stavoren, de sterkere fietsers namen gelukkig de kopposities in. Aangekomen in Stavoren trokken we de conclusie dat we ondanks de diverse samenstelling van getransplanteerden, jongeren en ouderen goed met elkaar konden fietsen en dat de getransplanteerden niet onder deden voor de niet getransplanteerden, hoe mooi is dat wel niet ! We hadden inmiddels over de 200 km gefietst en moesten nog langs de dijk via Hindeloopen en Workum naar de finish in Bolsward. Sommigen nog monter en fit en een enkeling toch wel op het tandvlees zijn we gezamenlijk als roze donortrein gefinisht in Bolsward, het drietal finishte een half uurtje later. De finish was toch wel een emotioneel moment voor een ieder, om na ziekte en transplantatie weer een tocht van 235 km te kunnen en mogen fietsen.
Na afloop was de slotconclusie eenduidig , we hebben met zijn allen een zeer bijzondere en bewogen dag gehad in onze mooie roze donorshirts, gezamenlijk met meerdere getransplanteerden, familie en vrienden zoiets te mogen meemaken. Ook de gekregen aandacht onderweg voor donorregistratie was geweldig, nu maar hopen dat veel mensen zich (hebben) laten registeren als donor.
Albert de Graaf, 26 mei 2015, IJlst (06-52021329)